لکنت چیست؟

نویسنده: پگاه باهری (کارشناس گفتار درمانی)

برخی افراد هر گونه مشکل در صحبت کردن اعم از مشکل در تلفظ، مشکلات گرامری یا طول و پیچیدگی کم جملات کودک را لکنت در نظر می‌گیرند. اما لکنت دقیقا چیست؟

لکنت، به تغییراتی در جریان گفتار گفته می‌شود که روانی گفتار را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از جمله:

وجود تکرار در صدا ( ب ب بازی)، هجا ( با با بازی) یا کلمه ( بازی بازی)، کشیده گویی صداها (باااازی)، گیرها ( ….بببازی) که می‌تواند همراه با تنس یا سفتی در هر کدام از اندام‌های گفتاری مثل لب‌ها، حنجره و… یا حتی تنس کلی گردن و بدن باشد.

یک فرد دارای لکنت لزوما مشکلی در تلفظ یا یادگیری کلمات ندارد و ممکن است کلمه‌ای را که لکنت کرده قبلا بارها و بارها صحیح و راحت بیان کرده باشد.

 آیا امکان درمان لکنت زبان وجود دارد؟

عوامل مختلفی وجود دارد که تعیین می‌کند چقدر احتمال دارد که یک فرد دارای لکنت بهبود یابد.

1. سن: درمان لکنت زبان در سنین پیش از مدرسه بازدهی بالاتری  دارد.
2. استعداد ژنتیکی: اگر در خویشاوندان درجه یک کودک، افراد دارای لکنت وجود نداشته باشد و یا اگر وجود دارد لکنتشان بهبود یافته باشد، احتمال بهبودی کودک بالاتر است.
3. جنسیت: احتمال بهبودی لکنت در دخترها بیشتر از پسرهاست.
4. مشکلات همراه: اگر کودک دارای مشکلات مرتبط با گفتار و زبان و یا یادگیری نباشد، احتمال بهبودی در او بالاتر است.
5. عوامل محیطی: یکی از مهم‌ترین فاکتورها در بهبودی لکنت عوامل محیطی است. سرعت بالای گفتار والدین، استفاده زیاد والدین از کلمات و جملات پیچیده در حین صحبت با کودک، فشارهای خانواده برای بی نقص بودن کودک، زمان کافی نداشتن برای او، پریدن در صحبت او، داشتن انتظارات بالاتر از سن و توانایی کودک و… از عواملی هستند که می توانند روند درمان لکنت را در کودک مشکل کنند.
6. خلق و خوی کودک: لکنت زبان در کودکانی که خلق و خوی کمتر حساس و اعتماد به نفس بالاتری داشته باشند، احتمال بهبودی بالاتری دارد.